دیانا از جنس حضور

    قاصدکهایت خوش خبر باد عزیزم ...

چشمم را چپ می کنم، سرم را از روی کتاب بلند می کنم و از آشپزخانه که بیرون می آیم دختر خانمی را می بینم که گریزی زده است به کشوی شال و روسری مامان و یکی را انتخاب کرده و سر نموده و با یک تل یا گیره و یک دامن قد و نیم و... ادای خانم بزرگها را در می آورد و حالا به همه اینها که جزئی از خاله بازی هر روزمان بود خانم معلمی هم اضافه شده و آن هم چه خانم معلمی. آنقدر حرف برای گفتن دارد که هر چه شاگردهایش اجازه می گیرند که حرفی بزنند او اجازه نمی دهد و می گوید : فقط خانم معلم حرف می زند"

کمتر از یک ماه است که دخترکم روی دوچرخه می نشیند و رکاب می زند تا قبل از این روی دوچرخه می نشست ولی ما هلش میدادیم و او هم دائم می گفت: من بلد نیستم رکاب بزنم. اما حالا خیلی خوشحال است و تقریبا هر روز عصر دوچرخه سواری می کند و عشقش این است که با دوچرخه به سرزمین عجایب برود!!! ( حالا کوتاه بیا مادر جان)

این روزها اگر بخواهم کل کلمات خود ساخته دیانا را که فی البداهه بر زبان شیرینش جاری می شود، بنویسم باور کنید از مرز صدها کلمه می گذرد. بیشترشان را نمی فهمم حتی گاهی نمی توانم تکرار کنم و باز بیشترشان را خودش هم زود فراموش می کند و اما بعضی از آنها در ذهن من مادر حک می شود از بس که جالب و شیرین است و البته باز هم از دید مامان زینب!!!!!!!! دیانا سخت مشغول بستن بند لباس مامان به دور کمرش است. چندین گره داده و پیچ در پیچش کرده ...می گوید: " چه پیچ مال شد"!!!!!!!!!!!! بعضی شبها حافظی، خیامی، بوستان و گلستانی و یا اشعار فروغ را با صدای بلند در خانه می خوانم و دیانا مشتاقانه به کنارم می نشیند و البته قبل از نشستن به سراغ کتابخانه کوچکمان می...